نقد بازی Street-Fighters IV

نقاط قوت : استفاده از کارکتر های قدیمی،گیم پلی سخت و گیرا،طراحی هنری گرافیک،هوش مصنوعی بسیار بالا

نقاط ضعف : بازی برای تازه کارها بسیار سخت است،صدا و موسیقی تعریفی ندارد،باعث خسارت مالی به شما می شود( به علت داغون کردن کیبورد)

در سالیان دور....

سالهای دور بود البته نه خیلی دور تمام کسانی که SEGA داشنتد به خوبی بازی Street fighter  را می شناختند و طرفداران زیادی هم داشت . از همان نسخه اول هم بازی به هیچ وجه ساده نبود و پایان رساندن آن کار هر کسی نبود اگر بخواهیم دقیق تر نگاه کنیم یک مقدار هم غیر طبیعی سخت بود. حالا بعد از گذشت این همه سال مثل اینکه کپکام دست از این سختی بر نمی دارد. حالا که نسخه جدید آن هم آمده از هر نظر بهتر شده است ولی همچنان خالی از ایراد نیست. بیشتر قسمت های بازی از دیالوگ ها گرفته تا کارکتر ها همه یاد آور خاطرات خوشی از استریت فایتر های قدیمی هستند. بازی تغییرات زیادی کرده و چیزهایی هم به آن اضافه شده که به نظر می آید مقداری از جذابییت بازی را در راه این تغییرات قربانی کرده است.

نقاط قوت : استفاده از کارکتر های قدیمی،گیم پلی سخت و گیرا،طراحی هنری گرافیک،هوش مصنوعی بسیار بالا

نقاط ضعف : بازی برای تازه کارها بسیار سخت است،صدا و موسیقی تعریفی ندارد،باعث خسارت مالی به شما می شود( به علت داغون کردن کیبورد)

در سالیان دور....

سالهای دور بود البته نه خیلی دور تمام کسانی که SEGA داشنتد به خوبی بازی Street fighter  را می شناختند و طرفداران زیادی هم داشت . از همان نسخه اول هم بازی به هیچ وجه ساده نبود و پایان رساندن آن کار هر کسی نبود اگر بخواهیم دقیق تر نگاه کنیم یک مقدار هم غیر طبیعی سخت بود. حالا بعد از گذشت این همه سال مثل اینکه کپکام دست از این سختی بر نمی دارد. حالا که نسخه جدید آن هم آمده از هر نظر بهتر شده است ولی همچنان خالی از ایراد نیست. بیشتر قسمت های بازی از دیالوگ ها گرفته تا کارکتر ها همه یاد آور خاطرات خوشی از استریت فایتر های قدیمی هستند. بازی تغییرات زیادی کرده و چیزهایی هم به آن اضافه شده که به نظر می آید مقداری از جذابییت بازی را در راه این تغییرات قربانی کرده است.

غول بازی سازی کم می آورد

کپکام هیچ وقت در داستان های بازی هایش کم نگذاشته ولی نوبت به استریت فایتر که می رسد اوضاع کمی تغییر می کند سیستم طراحی بازی طوری است که نمی توان در آن یک داستان کامل را قرار داد و همین مینی داستان هایی که هر کارکتر در بازی برای خود دارد از سر بازی هم زیاد است. داستان این کارکتر ها که بیشتر آنها از همان نسخه اول در بازی بودند همه معمولا در حول حل مشکلات و از بین بردن دشمنان پلید است کاملا کلیشه. در مورد کارکتر های جدید هم چون با هیچ کدام بازی نکردم نظر بیخود نمی دهم. کپکام آنقدر زرنگ است که اگر کمی تلاش می کرد می توانست همه کارکتر ها را در یک خط داستانی قرار بدهد ولی به نظر می آید که ترجیح داده اصالت این گونه بازی های مبارزه ای را حذف کند. مثل اینکه کپکام در این گیر و دار تورم اقتصادی دچار کمبود ایده های نو شده تا کمبود در آمد.

 Joystick  را نشکنید

گیم پلی بازی در یک کلمه=سخت. فقط بامدت طولانی تمرین می توان این بازی را به راحتی بازی کرد. آنقدر سخت که اجازه بلند شدن هم به شما نمی دهند و قبل از این که متوجه شوید به شکل prefect  دست را باخته اید مشکلات دیگری که دیده می شود یکی استفاده از فن هاست که هر کدوم از فن ها چهار الی پنج دکمه مختلف را شامل می شود لطفا قبل از این که با مشت روی کیبورد بکوبید تا شانسی یک کمبو از آب در بیاید یا دسته گیم خود را بشکنید به لیست حرکات هر کارکتر در منو نگاهی بیندازید کمک زیادی می کند. یکی دیگر از عواملی که باعث می شود کیبورد زیر مشت های شما خورد شود تعداد زیاد دکمه های اجرایی بازی است تمام این دکمه ها روی  joystick جا نمی شود چون چیزی حدود 25 نوع دکمه مختلف در بازی وجود دارد که تنظیم کردن آن مقداری اعصاب خورد کن است در آخر هم وقتی بعد از مدت طولانی تلاش موفق نمی شوید به فن مشت روی میاورید. حدود 25 کارکتر مختلف در بازی وجود دارد که بیشتر آنها از نسخه های قبلی هستند دقیقا به همان شکل قبلی هستند و در این همه سال هیچ تغییری نکردند. هر کارکتر برای خود فن ها و ضربات مختلفی دارند که در مدتی که بازی را به پایان می رسانید ذره ذره با همه آنها آشنا می شوید. در طول بازی هم با هر کارکتر چند دست مختلف را مبارزه می کنید تا به قولی به غول آخر بازی می رسید. در پایان هر دست بر اساس زمان تعداد راند ها میزان سلامتی باقی مانده  و... امتیاز هایی دریافت می کنید که اگر در حد نصاب باشد کارکتر های جدید در اختیار شما قرار می گیرد. در کل می توان گفت اگر بتوانید با بازی کنار بیاید خیلی بازی لذت بخش و به یاد  ماندنی است ولی مواظب درجه سختی که استفاده می کنید باشید.

دو بعدی در سه بعدی

موتور گرافیکی این بازی به قدری قوی است که شما با anti aliasing های پایین هم لرزش آن چنانی در بافت های بازی نمیبینید. همه چیز در گرافیک این بازی عالی است نوع میدان مبارزه های دو بعدی در کنار کارکتر های سه بعدی فضای بسیار جالبی را ایجاد کرده است. گرافیک بازی بسیار هنرمندانه و طراحی گرافیگی آن یک نوع نو آوری می باشد که نمونه شبیه به آن در شاهزاده ایرانی 4 دیده شده است. طراحی مدل ها در کل قابل قبول است ولی بافت های آن مقداری خشک است که این طراحی هنری گرافیک رامقداری خدشه دار می کند. هر چند کپکام می داند که چطور با سایه زنی های حرفه ایش و نور پردازی خوب بر روی مشکلات کوچک و گاهی هم بزرگ سرپوش بگذارد.  نتیحه کلی اینکه شرکتی مثل کپکام می تواند همیشه خود را با نوآوری ها و ایده های جالبش در دل همه قرار دهد استریت فایتر 4 هم از این قاعده پیروی می کند.

انتظار نمی رفت...

موسیقی های بازی مقداری از گذشته گرفته شده و مقداری از آن هم جدید است تنوع خاصی در آنها دیده نمی شود و این برای بازی با این عنوان واقعا افت دارد. صدای بازی هم تعریف آنچنانی ندارد دیالوگ ها تکراری و خیلی محدود هستند و انگار گه نصف کاکتر ها هم که کلا تشریف دارند. صدای گزارشگر بازی هم که اصلا معلوم نیست در باره چه چیزی صحبت می کند صدایش در فضا می پیچد و به سختی می توان یکی دو کلمه آن را تشخیص داد.

در کل...

بازی نام استریت فایتر را به دوش می کشد و همین هم کافی است که این بازی را به عنوانی پر طرفدار تبدیل کند. تمام مشکلات ذکر شده چه ریز چه درشت در لابلای خاطراتی که ما از سری های قبلی این بازی داشتیم گم می شود  و این عنوان را به چیزی با ارزش برای بازی کردن تبدیل می کند.