Silent Hill: Origins نقد بازی

نقاط قوت : محیط رعب آور - معماهای جالب - صداگذاری عالی
نقاط ضعف : مبارزات بد طراحی شده و داستان پردازی ضعیف و کند
 
 
اگر با سری بازی Silent Hill آشنا باشید حتماً با شنیدن نام آن احساس ترسی همراه با دلهره در ذهنتان بوجود می آید. به صور یقین انتظار دارید که این شماره هم بتواند چنین فضایی را برای شما تداعی کند، اگر اینگونه فکر میکنید باید بگوییم که خوشحال باشید. چون این شماره نیز توانسته سنگینی خود را حفظ کند. البته باید گفت که هرچند جذابیت این سبک به حدی است که خسته کننده نمیشود ولی این نکته وجود دارد که شرکت سازنده تنها با تکیه بر اعتبار و زیربنای قبلی شماره جدید را ساخته است و از نوآوری چندان خبری نیست.

نقاط قوت : محیط رعب آور - معماهای جالب - صداگذاری عالی
نقاط ضعف : مبارزات بد طراحی شده و داستان پردازی ضعیف و کند
 
 
اگر با سری بازی Silent Hill آشنا باشید حتماً با شنیدن نام آن احساس ترسی همراه با دلهره در ذهنتان بوجود می آید. به صور یقین انتظار دارید که این شماره هم بتواند چنین فضایی را برای شما تداعی کند، اگر اینگونه فکر میکنید باید بگوییم که خوشحال باشید. چون این شماره نیز توانسته سنگینی خود را حفظ کند. البته باید گفت که هرچند جذابیت این سبک به حدی است که خسته کننده نمیشود ولی این نکته وجود دارد که شرکت سازنده تنها با تکیه بر اعتبار و زیربنای قبلی شماره جدید را ساخته است و از نوآوری چندان خبری نیست.

این بار داستان بر میگردد به قبل از ماجرای نسخه اول که برای Playstation عرضه شد و همانند اسم آن حکایت از پایه های داستان میکند. شما در نقش شخصی به نام Travis Grady، یک راننده کامیون هستید که در شبی بارانی و وهم آور در حین رانندگی به سمت این شهر کشانده میشوید. البته این حالت ورود به شهر Silent Hill برای همه آشنا است. Silent Hill:Origins در زمینه وحشت و غافلگیری کمتر سرمایه گذاری کرده است و در زمینه فضاهای تیره و مخوف و نیز دیالوگهای دلهره آور بسیار قوی است. به همین منظور حس غربت نیز در بازی به خوبی جای داده شده است. و اما برگردیم به شروع ماجرا: در آن شب بارانی وحشتناک در سر راه Travis ناگهان دختر بچه ای در میان بزرگراه نمایان میشود و او برای تصادف نکردن با او متوقف میشود. دختر بچه فرار میکند و Travis او را تعقیب میکند تا از هویت دختر بچه سر در آورد و به این ترتیب وارد شهر Silent Hill میشود.

نکته ای که وجود دارد این است که بر خلاف عرف داستان که در شماره های قبل تعریف شده است، Travis هیچ دلیلی برای رفتن به Silent Hill ندارد. به هر حال با وجود این مسئله اگر از طرفداران این سری هستید باید گفت که در این بازی میتوانید مقدار زیادی از تکه های گم شده پازلی که داستان Silent Hill را میسازد پیدا کنید.

 
شما بازی را از دید سوم شخص  کنترل میکنید و باید در خیابانهای مه آلود و خوفناک به دنبال سر نخهای معماها بگردید. هر گوشه ای و هر روزنه ای که در بازی وجود دارد نباید از دید شما پنهان بماند و برای پیشرفت بازی و از آن مهمتر پی بردن به سوالات احتمالی که در ذهن شما وجود دارد باید تمام دقت و هوش خود را متمرکز کنید. همچنین شما باید به درون و خارج از دنیای ماورایی سایلنت هیل حرکت کنید و در دو بعد بازی را پیش ببرید و این کار را با لمس کردن آینه هایی که در بازی وجود دارند انجام میدهید. دیوارهای خون آلود و منزجر کننده و فضای استاندارد این سری در این شماره نیز رعایت شده است. شما با موجودات ترسناکی که تعدادی جدید و تعداد بیشتری آشنا هستند روبرو میشوید. متاسفانه مبارزات در بازی قابل توجه نیستند و با این که در کل، این سری بازی در زمینه مبارزات چندان قوی نیست ولی این نسخه از نسخه های قبل هم ضعیف تر عمل کرده است. مبارزات کند و بی روح و همچنین یکنواخت هستند. در بسیاری درگیریها باید در مدت زمان تعیین شده دکمه هایی که به شما گفته میشود را فشار دهید تا آسیب نبینید که این حالت هم چندان جالب توجه نیست. در بازی از وسائل مختلف برای مبارزه استفاده میکنید. نکته ای که به نظر مضحک است این سوال است که آقای Travis چطور میتواند به طور همزمان یک ساطور و یک تیشه و یک چاقو و یک تلویزیون و یک تخته چوب بزرگ و ضخیم را حمل کند ؟!! این مطلب درست است که در بازیهای امروزی زیاد بودن تعداد وسائل مورد نیاز که میتوانید حمل کنید رایج است ولی این قضیه باید اندکی با عقل انسان نیز سازگار باشد. مبارزات با سلاحهای گرم بهتر از مبارزات با وسائل و درگیری تن به تن است. البته باید توجه داشت که ذخیره مهمات برای غولهای بازی امری مهم است. باید اعتراف کرد که مبارزه با غولهای بازی بسیار جذاب است و این موجودات با عظمت و به خوبی طراحی شده اند و مبارزه با آنها پر حرارت است.

این نسخه نیز مانند دیگر نسخه های بازی از داستان جذاب و فضاهای ترسناک و نیز فضاهای داخلی هراس آور مانند راهروهای با جزئیات زیاد و تکسچرهای خوب پرداخت شده و سرد سود میبرد. همچنین تفاوت نور در بین فضاها به خوبی کار شده است و هنگام خروج از یک محیط به محیطی دیگر متوجه این حالت میشوید. طراحی شخصیتها چندان در حد انتظار نیستند و شخصیت اصلی مانند دشمنان بی حال خود آهسته و سخت حرکت میکند. صداگذاری بسیار عالی است و موزیک متن درخور بازی و افکتهای صوتی و صداهای موجود در بازی فضای خوبی برای انتقال حس ترس ایجاد میکنند.

در کل میتوان این شماره را در سری جذاب Silent Hill جای داد ولی این آرزو در ذهن ما ایجاد میشود که ای کاش پیشرفت این سری قدری سریعتر شود. باید دید که Silent Hill 5 میتواند این آرزو را برآورده کند یا نه ؟؟